Verdriet, onbegrip, geweld, veiligheid, vrijheid, oorzaken, gevolgen, terreur, armoede, vluchten of blijven, boosheid, verbittering, angst en nog eens angst.
De woorden en gevoelens die ons en ook mij de laatste dagen als in een storm heen en weer blazen. Er was een plan om met 500 Belgen naar Parijs te fietsen. Op weg naar de klimaattop, de Cop21, met als kers op de taart de grootste klimaatmars ooit op 29 november. We wilden met deze tocht en mars de verantwoordelijken voor dit klimaatakkoord een hart onder de riem steken om deze maal een gedurfd klimaatakkoord af te sluiten. Een klimaatakkoord dat de opwarming van de aarde onder de 2°C zou houden.
Dit is het punt waarop de klimaatveranderingen niet meer te controleren zijn, voedselzekerheid niet kan gegarandeerd worden, klimaatvluchtelingen massaal zullen toenemen. Oorlog en terreur om water, voedseltekorten, veilige plaatsen om te leven, wonen, opgroeien zullen enkel maar toenemen.
We hadden en hebben 100'n realistische oplossingen om deze catastrofe te voorkomen. We wilden deze positieve alternatieven, oplossingen overhandigen aan de onderhandelaars op zaterdag 28 november in Parijs.
Maar dan was er de gruwel van vrijdag 13 november en werden er 100'n onschuldigen, blije, idealistische mensen vermoord in Parijs. En de dagen ervoor en erna deed zich hetzelfde voor in Beiroet, Bagdad, Mali, Afghanistan, Pakistan en Syrië. Allemaal mensen zoals jij en ik, vaders, moeders, jongens, meisjes, kinderen en senioren. De gewelddadige terroristen, legers en vrijheidsstrijders schoten, bombardeerden en vernielden de levens van 1000'n onschuldige mensen. Onze hoofden gingen naar beneden en we rouwden en maakten het stil. En ik twijfelde. Is het in deze context wel belangrijk, noodzakelijk, nuttig om de klimaattocht naar Parijs te doen zeker nu om reden van veiligheid de mars op 29 november verboden wordt. Je voelt dat jezelf onzeker wordt, je er voor je kinderen moet zijn. Je de risico's moet beperken.
En dan merk je dat er nog altijd in België geen akkoord is tussen de gewesten over het Belgisch klimaatakkoord. Er wordt als de dood gezwegen over de plannen die in Parijs voorliggen en die enkel (indien er al een akkoord zou komen) een reductie van de klimaatopwarming met 2,7 % zouden betekenen. De gevolgen hiervan blijven en zijn heel gevaarlijk, veel gevaarlijker dan elke dreiging die nu in Parijs, Brussel boven ons hoofd hangt. Er zullen miljoenen slachtoffer zijn en we zullen er ons niet tegen kunnen beschermen met legers, wetten, enkelbanden en noodtoestanden.
Inderdaad er is door de aanslagen in Parijs en dreiging in Brussel niets veranderd aan de noodzaak om te ijveren voor een positief, gedurfd klimaatakkoord. Meer zelfs de grootste bedreiging is dat de onderhandelingen hierdoor in de schaduw van de wereldleiders verdwijnen en een unieke kans om de klimaatopwarming te verhinderen verloren gaat. (herinner je de jaren na 9/11/2011 waarbij er binnen de Amerikaanse overheid jaren verloren gingen vooraleer er iets aan de uitstoot van CO2 werd gedaan) Net nu de klimaatmarsen verboden worden, is het des te belangrijker dat fietsers, stappers op weg naar Parijs laten horen dat dit klimaatakkoord van levensbelang is voor de wereld, onze toekomst, onze kinderen.
Het risico dat ik/we nemen met te fietsen, stappen om onze eisen kracht bij te zetten is nihil ten opzichte van dat van de klimaatopwarming. Dit risico, deze verantwoordelijkheid niet nemen als klimaatactivist zou ik mij en vele anderen binnen enkele weken niet vergeven als er geen degelijk klimaatakkoord zou komen.
We bespraken dit met onze kinderen en ondanks hun twijfels en angsten begrijpen ze dat Fanny en ikzelf dinsdag de winterse fietstocht van Brussel naar Parijs zullen starten samen met 300 andere klimaatfietsers. We zullen zaterdag indien men ons tot daar laat fietsen (want dat is zeker nog niet duidelijk. In het gebied Ile de France geldt de noodtoestand en je verplaatsen in groep is verboden) in Parijs de eisen van Climate Express en de alternatieven met volle overtuiging overhandigen aan de onderhandelaars van het klimaatakkoord.
Als je zin hebt om ons verder te volgen, lees dan zeker deze blog.
Tot morgen Patrick en Fanny
Geen opmerkingen:
Een reactie posten